In de laatste twee maanden van 1895 schreef Paul Verlaine dertien sonnetten met als onderwerp de liefde voor het boek. Naast de vertalingen door Martin Hulsenboom bevat de uitgave ook de Franse teksten, en reproducties van de houtgravures die door de Zwitsers-Franse kunstenaar Richard Ranft vervaardigd werden voor de eerste zelfstandige uitgave in 1913.
Maar er is meer. In een biografische schets doet Peter IJsenbrant verslag van Verlaine’s laatste levensdagen, en Ed Schilders reconstrueert de bibliografische geschiedenis van de sonnetten. De essays zijn rijk geïllustreerd met portretten en documenten.
Paul Verlaine (1844–1896) wordt nog steeds beschouwd als een van de grootste dichters aller tijden en een belangrijk vernieuwer van de Franse poëzie. De Biblio-sonnetten zijn de laatste gedichten die hij heeft geschreven. Met de Parijse uitgever Pierre Dauze was Verlaine in oktober 1895 overeengekomen dat hij vierentwintig sonnetten zou leveren met ‘Het Boek’ als onderwerp. Toen hij op 8 januari 1896 overleed, had hij er dertien ingeleverd, waarvan er vijf waren gepubliceerd in Dauze’s Revue Biblio-iconographique. Alle dertien Biblio-sonnetten verschenen pas in 1913 als zelfstandige uitgave in een tot 131 exemplaren beperkte oplage.
De liefde voor het boek en de bijzondere leefwereld van de bibliofiel of bibliomaan zijn vaak geroemd en berijmd, maar nooit met de virtuositeit en eigenzinnigheid van Paul Verlaine.
