Een buidelratje met een snuit als een geslepen potlood, bomen die klinken als broedende kippen, bibberende natte spechten: Josephine Johnson toont zich een scherpzinnig chroniqueur van de natuurlijke wereld om haar heen in Binneneiland. Samen met haar man koopt ze in de jaren zestig van de vorige eeuw een boerderij in Ohio, met maar liefst 37 hectare grond, die ze in samenspraak met een boswachter laat verwilderen. Al snel neemt de natuur het over.
Twaalf maanden lang observeert ze het veranderende landschap met de precisie van een bioloog en in de lyrische taal van een dichter. Johnson, die haar naam op zeer jonge leeftijd vestigde als romanschrijver, stond in haar latere jaren vooral bekend als natuurschrijver en voorvechter van burgerrechten. In Binneneiland doorspekt ze haar verwondering over de natuur met diepgaande overpeinzingen over thema’s die nu urgenter dan ooit zijn, zoals raciale ongelijkheid, de zinloosheid van oorlog, verstedelijking en milieuvervuiling.
Twaalf maanden lang observeert ze het veranderende landschap met de precisie van een bioloog en in de lyrische taal van een dichter. Johnson, die haar naam op zeer jonge leeftijd vestigde als romanschrijver, stond in haar latere jaren vooral bekend als natuurschrijver en voorvechter van burgerrechten. In Binneneiland doorspekt ze haar verwondering over de natuur met diepgaande overpeinzingen over thema’s die nu urgenter dan ooit zijn, zoals raciale ongelijkheid, de zinloosheid van oorlog, verstedelijking en milieuvervuiling.
