Op school is Judith stil en teruggetrokken. Thuis probeert ze het haar moeder zoveel mogelijk naar de zin te maken en te helpen met de verzorging van haar kleine broertje,
maar toch wordt haar moeder vaak boos. Dan slaat ze Judith, soms zo erg dat ze onder
de blauwe plekken zit. Op school durft Judith niets te vertellen, tot ze bevriend raakt met
haar klasgenootje Michiel. Bij hem thuis ziet ze dat het ook anders kan. Met haar moeder
gaat het ondertussen slechter. Ze wordt nog sneller boos dan vroeger en slaat haar steeds vaker. Judith is wanhopig en weet niet meer wat ze moet doen.
Blauwe plekken behoort tot de klassiekers van de Nederlandse jeugdliteratuur. Het
boek werd in 1993 bekroond met de prijs van de Nederlandse Kinderjury en is vertaald in zes talen.
Anke de Vries (1936) schreef een groot aantal boeken voor kinderen, die
herhaaldelijk in de prijzen vielen. Kindermishandeling is een onderwerp dat haar
lange tijd bezighield. Toen ze in een tijdschrift een artikel las over een vrouw die
haar kind sloeg omdat hij op haar broer leek die vroeger thuis altijd werd voorgetrokken, begon ze met het schrijven van Blauwe plekken.
