R.L.K. Fokkema in Varianten bij Achterberg. Deel 2. De commentaar: "Toen in 1963 de Verzamelde gedichten van Gerrit Achterberg verscheen is onmiddellijk opgemerkt dat de editie niet alle gedichten van de in 1962 overleden dichter bevatte. Her en der verspreid stonden in tijdschriften gedichten uit de periode van Achterbergs leven die hij zelf heeft betiteld als Asyl. Zo luidt in ieder geval de verzameltitel die hij aan een aantal gedichten gegeven heeft. De bundel die hij omstreeks 1947 klaar had, zou dan ook Asyl gaan heten, maar is tijdens zijn leven niet uitgegeven. Daarom is de bundel niet opgenomen in de Verzamelde gedichten: In 1969 is hij postuum verschenen onder de titel Blauwzuur, met welke titel het biografisch aspect van de eerst overwogen titel lijkt verdoezeld. Hij bevat 25 gedichten die Achterberg tussen juni 1937 en december 1947 in verschillende tijdschriften publiceerde.
De titelverandering neemt intussen niet het feit weg dat de gedichten voor een groot deel samenhangen met Achterbergs ervaringen in de verschillende inrichtingen waar hij na december 1937 moest vertoeven. In Blauwzuur verschijnt de realiteit nauwelijks of niet getransformeerd, in tegenstelling tot de Verzamelde gedichten waar de biografische werkelijkheid onder symboliek verborgen blijft en tal van verbale transformaties heeft ondergaan. In Blauwzuur woedt de strijd op leven en dood binnen eigen leven; in de Verzamelde gedichten wordt die strijd gestreden om het behoud van de ander, die in Blauwzuur in de gedaante van de u-figuur sporadisch voorkomt. Achterberg vecht in de bundel om zijn bestaan als mens, dat hij met zijn dichterschap wil rechtvaardigen. Hij vecht dus om het behoud van zijn dichterschap. Iedere poging die hij onderneemt om te kunnen leven in de droomwereld, waar hij alleen kan ademhalen, bevrijd en opgelucht, wordt wreed verstoord: ‘Ik wil alles nog indijken / achter gesloten ogen, / maar de woorden, die mij bestrijken, / storten zich onbewogen / binnen die stille koninkrijken / en vormen banken van rumoer, / waarachter ik niets meer hoor.’"
