Het leven van Hugo is een aaneenschakeling van luisteren, observeren en veel aanpassen. Hij leert over het leven, en de wreedheid, lelijkheid en grofheid ervan, maar ook over tederheid en edelmoedigheid.
Bloemen der duisternis is een verhaal over een grote liefde, van ontegenzeggelijke kracht, waarin de spanning steeds hoger wordt opgevoerd.