Een bijzonder fraai hoogstandje is de 'Bloomiade'. Hierin wordt op vermakelijke wijze de complete Ulysses van James Joyce gepasticheerd. Dit gebeurt in een achttiental Shakespeariaanse sonnetten (dus bij elkaar slechts 252 dichtregels!) die corresponderen met de achttien hoofdstukken waaruit Joyce roman bestaat. De verschillende stijlen van de hoofdstukken keren in de sonnetten terug. Het verhaal is niet alleen een pastische van Ulysses, maar ook van Nabokovs Pale Fire (dat zelfs al een pastiche was). Net als bij Nabokov is de gedcihtencyclus ingebed in een complexe bronnenfictie. Er is een tekstbezorger, die de gedichten van (onbetrouwbaar) commentaar voorziet, er is een inleiding van de vrouw van de tekstbezorger en er is een (al even onbetrouwbaar) commentaar op het commentaar van de tekstbezorger. En het geheel is 'vertaald' door Paul Claes. Hoe betrouwbaar diens vertaling is, zal wel nooit vastgesteld kunnen worden. Het oorspronkelijke manuscript - voor zover een bewerking van Ulysses althans 'oorspronkelijk' genoemd kan worden - blijkt te zijn zoekgeraakt.
