In Blue whisky neemt Bart Chabot de lezer wederom mee op zijn reis door het eindeloze universum, waar hij leeft in zijn dromen en voorbij de dood.
ik was terug op aarde, en zulks niet tot mijn verdriet
sterker, ik was terug in den haag
waar mijn wieg had gestaan en je mijn graf kon vinden
bordjes wezen de weg
ik zat goed in mijn vel, voor de verandering
dat was wel eens anders geweest
wat zou ik, teruggekeerd, doen; wat kon ik uitrichten?
Net als in zijn romans schrijft Bart Chabot in deze verhalende gedichten hartverscheurend mooi over zijn verleden en zijn geliefden, over de natuur en over de wonderen van het leven. En steeds verder ontwikkelen zijn gedichten zich voorbij horizon en tijd.
