De natuur blijft onhaalbare eisen stellen. Individuen leveren een strijd om de macht met hun identiteit. Het bedrijfsleven en de concurrerende overheden willen hun vrijheden terug. En intussen is de informatie voor zichzelf begonnen en slaat de materie aan het rebelleren.
In Bouwdoos komt Han van der Vegt tot de conclusie dat we een nieuwe basis voor het leven zullen moeten leggen. De tijd van onderzoek en verkennende stappen is voorbij. Er is nog een korte spanne voor wanhopig ingrijpen. Vanzelfsprekend kunnen dichters hierbij niet blijven toekijken, maar dienen zij een constructieve bijdrage te leveren. Want de weg naar de toekomst is geplaveid met probate poëzie.
'Werd de poëzie maar vaker bezocht door zoveel pretentie.' Ilja Leonard Pfeijffer over Exorbitans
