‘Ik kon de grote levensvragen ontlopen in de roes van ruim zestig jaar spelen en reizen. Als ik wilde weten hoe ik dacht of wat ik voelde, herlas ik mijn theaterteksten.’ In zijn ‘autobiografie van nooit verzonden brieven’ ontloopt Paul van Vliet niets en niemand meer. Hij is niet langer de theaterman, niet de cabaretier, de zanger of de entertainer. In mei 2018 speelde hij zijn allerlaatste show. Hij is het podium afgestapt, het applaus is verklonken. De lichten in de zaal zijn uit. Maar hij is terug als schrijver. Met Brieven aan God en andere mensen verschijnt een veel minder bekende Paul van Vliet. Een gedreven, maar ook kwetsbare, soms eenzame man. Iemand die leven en dood, armoede, liefde, vriendschap, God en de oorlog onder ogen ziet op een directe, geestige en toch altijd diepzinnige manier. Van Vliet schrijft openhartig, scherp soms, al is hij van nature mild en relativerend. Los van het schouwburgpubliek waarin hij zo lang was ondergedompeld, laat hij zich in dit boek op een zeer persoonlijke manier kennen.
