Belle van Zuylen (1740-1805) heeft haar roman Brieven uit Neuchâtel in 1784 gepubliceerd. Zij woonde toen al ruim twaalf jaar met haar man op diens familiegoed bij Neuchâtel en kende de stad dus goed. Ook uit dit boek blijken haar onafhankelijke geest en haar afkeer van privileges die uitsluitend op staat of stand berusten.
De jonge Duitser Henri Meyer werkt in Neuchâtel als leerling op een handelskantoor. Tijdens een concert wordt hij verliefd op de adellijke Marianne de la Prise. Enige tijd later blijkt dat zijn vluchtige relatie met een ander meisje, de eenvoudige Julianne, tot een zwangerschap heeft geleid. Voor Marianne is dat geen reden Meyer af te wijzen.
Dit verhaal wordt verteld in dertig brieven, die van vijf verschillende personages afkomstig zij. Ze geven een scherpe en vaak amusante beschrijving van het leven in het kleinsteedse Neuchâtel. De inwoners van de stad waren niet onverdeeld enthousiast over deze roman van Belle van Zuylen, maar de Franse criticus Sainte-Beuve vond dat het boek geschreven was met Hollandse zin voor detail en een Franse vaart. Hij noemde het 'een pareltje'.
De jonge Duitser Henri Meyer werkt in Neuchâtel als leerling op een handelskantoor. Tijdens een concert wordt hij verliefd op de adellijke Marianne de la Prise. Enige tijd later blijkt dat zijn vluchtige relatie met een ander meisje, de eenvoudige Julianne, tot een zwangerschap heeft geleid. Voor Marianne is dat geen reden Meyer af te wijzen.
Dit verhaal wordt verteld in dertig brieven, die van vijf verschillende personages afkomstig zij. Ze geven een scherpe en vaak amusante beschrijving van het leven in het kleinsteedse Neuchâtel. De inwoners van de stad waren niet onverdeeld enthousiast over deze roman van Belle van Zuylen, maar de Franse criticus Sainte-Beuve vond dat het boek geschreven was met Hollandse zin voor detail en een Franse vaart. Hij noemde het 'een pareltje'.
