In Brood en melk beschrijft Karolina Ramqvist de met geur, kleur en smaak gevulde jeugd van een eenzaam meisje. Ze herinnert zich de mandarijnen, het geroosterde brood en dat een van haar eerste woorden Schwarzwalderkirschtorte was. Dat een bord pannenkoeken op het aanrecht betekende dat ze alleen thuis zou zijn. Ze denkt terug aan de geur van haar moeder, de rijstpudding van haar oma en aan haar vader, aan die keer dat hij een perfect diner voor haar bereidde.
Ramqvist reconstrueert haar jeugd met behulp van herinneringen aan mensen en voedsel, wat haar hele gemoed soms vervult maar haar tegelijkertijd lijkt te verteren. Centraal staat een erfstuk, de eettafel die was bedoeld voor grote diners, maar waar ze meestal alleen aan zat. Ze heeft hem meegenomen naar haar nieuwe eenkamerappartement. Het enige wat ze wil is haar obsessie met eten overwinnen en een rijstpudding maken die haar dochter zal willen proeven.
‘Dit boek heeft mijn kijk op het leven veranderd vanwege haar suggestieve, volstrekt originele taal. Om crisissituaties en emotionele ontbering te beschrijven aan de hand van graan en zuivelproducten moet je wel een groot schrijver zijn.’ – Expressen
