Lichtvoetig essay, ook geschikt voor jongere doelgroep.
Ik heb een wat vreemde ontdekking gedaan. Maar misschien beginnen alle ontdekkingen wel vreemd. Ik kwam er vandaag achter dat ik in een vissenkom geboren ben. Je weet wel, zo'n plas water met een glazen muur eromheen.Het is er fijn, daar niet van, maar toch... die muur, zo schrijft Sophie van der Stap in haar autobiografische essay Buiten spelen. Sophie neemt ons mee in haar vissenkom, een wereld van de I-pod shuffle-generatie. Verre reizen, onmogelijke verliefdheden, onverwachtse ontmoetingen. Samen met haar zwemmen we rond in Tibet, kruipen we onder haar negen pruiken, beleven we het ultieme schrijverschap, rijk aan vrijheid maar ook aan onzekerheden. We struinen door de straten van haar thuisstad Parijs. Daar ontmoeten we haar romanpersonage Madame de Grenelle en voelen we hoe het is om in een Chanelpakje rond te lopen. En dat allemaal met steeds een andere geliefde aan de arm.
Alles in Sophies vissenkom ademt speelse vrijheid. Maar het blijft een vissenkom. Sophie vraagt zich af of het mogelijk is om uit je eigen vissenkom te breken. Kan ze in verschillende kommen tegelijk zwemmen? En vooral, wil ze dat eigenlijk wel?