waarbij het middelpunt wordt gevormd door de eerste fragmenten van het grote prozawerk waaraan Sebald de laatste maanden van zijn leven werkte. Het zijn de verslagen van zijn reis naar Corsica, die begint op het kerkhof van Ajaccio. In deze stukken keren veel van Sebalds vaste thema s terug: de kracht van het geheugen en de geschiedschrijving,
het verband tussen kunst en het leven, en de aanwezigheid van geesten in voorwerpen en locaties. In het tweede deel van Campo Santo staan onder meer nog niet eerder vertaalde essays over schrijvers als Grass, Kafka en Nabokov. Tezamen vormt dit boek een prachtige herinnering aan een van de grootste schrijvers van de twintigste eeuw.