Vier jaar in de gevangenis is geen pretje. Zeker niet als veel van de medegevangenen je buitensluiten omdat je niet kan, niet mag praten. Toch is dit voor Emma de realiteit. Ze gaat door een storm van emoties als ze probeert haar leven weer op de rails te krijgen. Het contact met haar zus en haar moeder is verbroken. Haar kinderen ziet ze sporadisch, waar ze van baalt. Al vindt ze ook dat ze het verdient, omdat ze zichzelf ziet als een slechte vrouw. Zal ze ooit weer over zichzelf en haar verleden durven spreken? Hoe bouw je in vredesnaam weer een leven op als je zo veel vijanden hebt gemaakt? En hoe verbreek je een stilte die al zo lang duurt?
Moon Kager – Mustreadsornot: “Weer weet Van der Ham je te raken, door de goed weergegeven sfeer raak je “gevangen” in het verhaal. Dit laat je pas los wanneer je het boek dicht slaat.”
Annette Overvoorde – birdysboeken.blogspot.nl: “Prachtboek over nieuwe kansen krijgen, een tweede leven aangaan en opnieuw beginnen. Bijzonder, aangrijpend en ontroerend”
Wendy Wenning – passievoorboeken.com: “Levensechte dialogen verweven met een onderhuidse spanning geven een realistisch beeld van een leven met een depressie.”
