Pjotr Nesterenko kent de dood bij zijn voornaam. Als directeur van het crematorium van Moskou ten tijde van Stalin heeft hij ze allemaal tot as gereduceerd: de dissidenten, de vermeende spionnen en de voormalige helden van de revolutie die het slachtoffer zijn geworden van de zuiveringen.
Hij, aan de andere kant, is ervan overtuigd dat hij niet kan sterven. Hij is al ontelbare keren ternauwernood aan de dood ontsnapt – tot de dag dat hij zelf gearresteerd wordt.
