In deze tijd merken we vaak dat crises of transitiefasen niet worden voltooid, de weerstand is groot. We zijn doof voor de taal van onze ziel. Dat wordt in onze cultuur – in tegenstelling tot bij de tribale natuurvolkeren – ook niet gestimuleerd. Mensen houden koste wat kost vast aan de oude situaties (of patronen) en raken verdwaald in de metaforische woestijn, met andere woorden: ze lopen compleet vast. Degenen die toch hun weg uit de woestijn vinden en dus in een volgende fase zijn beland, dienen eerst nog een cruciale test te doorstaan voordat alle fasen effectief voltooid zijn. Deze test wordt in mythische literatuur de drempelwachter genoemd. Deze wachter verschijnt op de grensovergang tussen ‘los zand’, de overgangsperiode en inwijdingsweg. Mieke Lannoey laat zien dat elke persoonlijke crisis een drempelervaring kan betekenen, denk aan een burn-out, echtscheiding, ongeval, ziekte, depressie, verlies van een dierbare, faillissement, onvruchtbaarheid.
