Daar kan ik niet tegen

Ik kan er niet tegen, als ik uit mijn vel spring, aldus de heer O.B.B. te R.

Toch komt dat maar al te dikwijls voor wanneer ik een euvel ontmoet, dat volstrekt niet door de beugel kan. Ook kan ik er slecht tegen, als er een loopje met mij genomen wordt terwijl ik niet weet waar de schoen wringt, zodat ik uit mijn slof schiet. Het is een kwestie van fijngevoeligheid, die ons, heren, kenmerkt.

Toen ik deze meesterlijke pennevrucht opende, voelde ik mij dan ook direct in mijn knollentuin, want hierin bijt de held door zure appels heen, die het uiterste van hem vergen. Zo slaagt hij erin gestalte te geven aan een karakter waar hij niet tegen kan omdat het vormloos is. Daar blijft het echter niet bij; hij gaat tot het uiterste. Als de wind bijvoorbeeld uit de verkeerde hoek waait, ruikt hij meteen, dat er een luchtje aan is. Dat wordt veroorzaakt door politieke bakens, die aan lager wal geraakt zijn, en omdat hij daar onwel van wordt verzet hij ze. Wie meent, dat deze materie te diep gaat vergist zich echter.

De in dit boek vastgenagelde gedachten munten uit door een sublieme samenhang, die zich in enkele woorden laat ontrafelen.