Tussen maart 1941 en september 1943 schreef ze vrijwel onafgebroken aan haar dagboek, en leverde ze een constant gevecht om haar evenwicht te bewaren en niet te verzinken in haat tegen de nazi's die op haar ondergang uit waren en op die van haar hele volk. Tot in kamp Westerbork wist ze de overtuiging te behouden dat haat geen oplossing is en dat het leven ondanks alles waard is geleefd te worden. Poëzie tegenover terreur, mystiek tegenover verwarring, liefde tegenover macht, schoonheid tegenover vervolging: je moet maar durven.
Etty Hillesum was een onverschrokken vrouw, wier stem ook ruim zeventig jaar later nog glashelder en inspirerend klinkt. Deze uitgave bevat prachtige en aangrijpende fragmenten uit de dagboeken en brieven die ze vanuit het concentratiekamp Westerbork schreef.