Dood de Ademdieven. Vernietig de magie. Verbreek de vloek. Dat is de levensmissie van de Jagers van Artames. Pas wanneer alle Aspiratar – mensen met een magische gave – zijn uitgeroeid, wordt een eeuwenoude vloek verbroken die Jagers laat sterven op hun twintigste verjaardag. Dat is de opdracht en dat is wat er zal gebeuren. Tenminste, in theorie. Want de Aspiratar weten al meer dan tweeduizend jaar uit handen van de Jagers te blijven. Thalia leidt samen met haar acht jaar jongere zusje Livia een nomadenbestaan, vanaf het moment dat de Jagers hun ouders doodden. Al vijf jaar lang geneest ze mensen en gaat ze tot het uiterste om haar zusje te beschermen. Maar wanneer ze op een avond Jager Quinn ontmoet en ze elkaar genade tonen, neemt haar leven een onverwachte wending en moet ze voor de zoveelste keer vluchten. Quinn zet de achtervolging in en Thalia wordt gedwongen met hem samen te werken om een onverwachte gezamenlijke vijand te verslaan. Maar hoe moet dat als je geleerd hebt op niemand anders te vertrouwen dan jezelf? En wat als je als Jager gevoelens krijgt voor iemand die je uiteindelijk moet vermoorden om zelf een toekomst te hebben?
