Ernst Jansen Steur werkte tot eind 2003 als neuroloog in het Twentse ziekenhuis Medisch Spectrum Twente. Vanaf de jaren '90 was hij toenemend verslaafd aan slaapmiddelen en behandelde hij honderden patiënten voor aandoeningen die ze niet hadden, zoals de ziekte van Alzheimer. Hun levens raakten ernstig ontwricht. Na zijn ontslag bleek in 2009 dat de neuroloog in Duitsland was gaan werken. Jaren van rechtszaken volgden. Toch werd hij in 2015 in hoger beroep vrijgesproken.
Tom Zijlstra was als bestuurder van Medisch Spectrum Twente intensief bij de zaak betrokken. Hij dwong de neuroloog eind 2003 het ziekenhuis te verlaten toen diens verslaving aan het licht kwam. Pas daarna ontdekte men geleidelijk de vele misdiagnoses. Ook Zijlstra werd door de slachtoffers van Jansen Steur voor de medische tuchtrechter gesleept. Zijn ervaringen en zijn emoties in die periode toen de media zich over hem heen stortten, en zijn herinneringen aan de neuroloog schreef hij van zich af in het dagboek op zijn weblog. Hoe kon het zover komen en waarom werd er niet eerder ingegrepen? Was de ex-neuroloog niet alleen een slechte dokter, maar ook een slecht mens of leed hij aan een hersenziekte? Dergelijke vragen komen uitvoerig aan de orde. Ook zichzelf spaart hij niet. Dat maakt deze dagboeken tot een oorspronkelijk document over de grootste medische strafzaak ooit in Nederland.
