Een volkswijsheid zegt dat het huis van je ouders leegruimen meevalt, tot je aan de zolder begint. Govert Delvoix, gewezen boekhandelaar, ondervindt het aan den lijve. Wanneer zijn moeder sterft, duikt onverwacht een doos op met explosief materiaal. Een en ander moet ernstig worden herbezien: zijn vaders oorlogsverleden, maar ook zijn eigen verleden, met name zijn relatie tot zijn eerste, vroeggestorven vrouw. Spoedig krijgen de gebeurtenissen een dynamiek waarin waarheid en verzinsel, geschiedenis en mythe elkaar omarmen in een duizelingwekkende danse macabre. En Govert danst mee, overmoedig, overtuigd als hij is dat hij de dans leidt.
Ik breng een korte reactie omdat het niet mijn ding was. Ik hou nochtans van dit genre. Maar ik zat niet echt in het verhaal. Vond het ook wat langdradig soms. Ik las wel dat het een boek was dat hoog aangeschreven staat wat ik kan begrijpen wat de schrijver is top. ik las reeds andere titels. Het is altijd een ervaring om een boek te lezen ook al is het niets steeds goed meegevallen.