In deze memoires vertelt de aap Sindai dat hij, na door wetenschapper Allewinde tot bewustzijn te zijn gewekt, met diens zoontje Jimmi opgroeide. Diens militaristische oma hamerde op een spartaanse opvoeding. Ze hekelde haar schoonzoon, dat hij geen dienstplicht had vervuld en dat hij tot overmaat van ramp haar dochter met een aap had opgezadeld om deze als mens op te voeden. Op de duur liepen de spanningen zo hoog op, dat Allewinde Sindai in een kamer naast zijn werkruimte stalde, boven de laboratoriums en de werf, waar aan een geheim project van Defensie werd gewerkt. Terwijl hij zich ontwikkelde, groeide de kritiek van Sindai op de wapenwedloop, omdat in zijn ogen de mens alleen in verbondenheid met de natuur kan overleven. Maar Allewinde vond dat apentaal. Hij dwong Sindai zijn militaristische karretje te trekken, waardoor Sindai zich niet alleen Allewindes gevangene voelde, maar ook die van zichzelf. Met de ontdekking van een aantal gekooide chimpansees, proefdieren, werd Sindai zijn roeping duidelijk. Buiten Allewinde om zette hij zich nu voor hun vrijheid in. In de apin Noeni vond hij zijn grote liefde. Bij de proefvaart van de door Allewinde ontworpen kernonderzeeër, probeerde hij ze vrij te krijgen. Helaas liep het allemaal anders.
