“De blonde varaan raakte zijn schouder aan, zijn borst, en zei, lachend: ‘Ja, ik ben niet goed snik. Dat heb je goed gezien. Maar daarom wil jij mij nog wel. Jij wil mij ook. Niet dan? Ja hoor. Dat wil je best.’’ In ‘De blonde varaan’, het titelverhaal van deze bundel, wordt een liefdevol portret geschetst van een gevreesd, verscheurd, maar ook diep bemind tienermeisje. Het is een verhaal over hoe noodlottig hevig een liefde op jonge leeftijd al kan zijn. Ook de andere verhalen staan in het teken van onmogelijk verlangen en de beloftes van de jeugd, die vaak een bitterzoete dood sterven. Dit alles in Stellwegs beproefde geestige en weemoedige stijl. ‘De blonde varaan’ is literair amusement van hoog niveau.
Carl Stellweg, de scherpe schrijver en rasverteller die meer van de wereld heeft gezien dan menigeen, werpt zich hier op de onzekere wereld van de puber en adolescent en dat doet hij met een lichtere toets dan in zijn vorige boek, melancholisch. Maar dat neemt niets af van de kracht van zijn verhalen, die steeds ontsnappen aan het voorspelbare, zonder kunstmatige wendingen. Met een grote natuurlijkheid schetst hij de innerlijke spanning maar weet hij ook de sfeer van het avontuurlijke, zoals wanneer het gaat over het leven in een band, op de lezer over te brengen.