Al-Andalus, Spanje. 976. Bijna zestig jaar lang was het kalifaat Al-Andalus een oord van vrede, cultuur en wetenschap. Kalief Abd el-Rahman III en zijn zoon al-Hakam II maakten van Córdoba de hoofdstad van de kennis in het Westen. Maar al-Hakam II stierf jong en zijn zoon was pas tien jaar oud. Een van zijn viziers, Amir, maakte van de gelegenheid gebruik om de macht te grijpen. Hij had geen legitimiteit, maar wel bondgenoten, zoals de radicale religieuzen. De prijs voor hun steun was echter hoog: ze wilden de 400.000 boeken in de bibliotheek van Córdoba verbrand zien. Amirs dorst naar macht kende geen grenzen, dus stemde hij toe. Aan de vooravond van 's werelds grootste boekverbranding verzamelt Tarid, de mollige eunuch die de bibliotheek beheert, met spoed zoveel mogelijk boeken. Hij laadt ze op de rug van een ezel en vlucht de heuvels in ten noorden van Córdoba, in de hoop te redden wat er nog te redden valt van deze universele kennis. Met een overladen ‘boekenezel’ doorkruist hij het grootste deel van Spanje, achtervolgd door Berberse huurlingen.
