Het contrast tussen de glanzende buitenkant en what lies beneath is kenmerkend voor de poëzie van Frouke Arns. In haar derde bundel, De camembertmethode, is veel niet wat het lijkt. Onder ogenschijnlijk alledaagse taferelen gaan onvermoede en soms ook verontrustende werelden schuil. De kernvraag is steeds weer hoe goed een mens zichzelf en anderen kan kennen: bij de fontein gooiden we muntjes over onze schouder/ en ik vraag me af: wensten wij hetzelfde?
De camembertmethode is Arns’ receptuur om het menselijk streven naar verbondenheid in zijn volle gelaagdheid aan ons te tonen.