Daar waar Nederland op zijn smalst is en België op zijn breedst, aan de oevers van de Maas, daar ligt de eeuwenoude Damiaanhoeve als een eiland in de winterbedding. Maar de baggermolen die het hele gebied moet ontgrinden komt altijd maar dichterbij. Als alle grind eruit is, wordt het natuur- en overstromingsgebied.
Wanneer Bert, de laatste bewoner van de uiterwaarden, op een zomeravond thuiskomt, brandt de hoeve af en sleept hij zijn zieltogende vrouw Gerty naar buiten. Zijn verwoeste Damiaanhoeve krijgt wat later ook nog de‘waterbom’ over zich heen. En nog wil hij niet wijken.
Chris de Stoop beschrijft op aangrijpende manier de context en weerslag van wat ‘de hoevemoord’ wordt genoemd. Een waargebeurd verhaal over schuld en onschuld, schijn en zijn, waan en waarheid.
