Met haar debuut Loopgravenonderbreking, eigenlijk een uit de hand gelopen grap, gooide Sarah Wagemans hoge ogen. Haar tongue-in-cheekgedichten werden geprezen in vaktijdschriften als Poëziekrant en op de sofa van Winteruur bij Wim Helsen. Maar ze doken ook op tijdens betogingen, solidariteitsfeesten en herdenkingsdagen voor het verzet tegen de nazi’s. Met De diva die ge zijt is er nu een opvolger. Scherp, maatschappijkritisch en met veel sympathie voor de kleine m/v/x: Sarah Wagemans is een chroniqueur van het gewone leven onder het late kapitalisme. Uit ogenschijnlijk banale scènes – ‘er liggen 2 vieux rose / eenpersoonsmatrassen / teder onder de brug / van de E19 / op weg naar Wilrijk’ – volgen scherpe en verrassende observaties.
