Arts zijn in New York City is niet gemakkelijk. Zeker niet voor iemand zoals ik. Iemand met een eigen praktijk en met compleet incapabel personeel dat naar mij kijkt als er diensten opgevuld moeten worden. Het afgelopen jaar heb ik net iets te vaak een uitstrijkje genomen, net iets te veel borstonderzoeken gedaan en net iets te vaak geassisteerd bij een cosmetische ingreep. (En dat zou allemaal verder helemaal prima zijn als mijn hart lag bij chirurgie, maar dat ligt het niet. Ik ben namelijk therapeut…) Als mijn team eindelijk tot de conclusie komt om een nieuwe arts aan te nemen, ben ik dolblij. Tot ik besef wie onze nieuwe ‘dokter’ is… De vrouw met wie ik twee weken geleden een date had. De vrouw die me op het laatste moment liet zitten met het zwakke excuus: ‘Sorry, het lukt me toch niet om te komen’ nadat we samen hadden besloten ons online daten om te zetten naar een echt afspraakje. Ik ben de geheime fantasieën die ze met me deelde, absoluut nog niet vergeten. Niet zo min als ik onze sexting appjes ben vergeten. En als ze nu denkt dat ik me puur professioneel ga gedragen en net doe alsof er niets tussen ons is gebeurd, dan heeft ze het goed mis!
