In het drama De duivel en god geeft Sartre een aangrijpende literaire vertolking van zijn existentialistische denkbeelden: de volstrekte eenzaamheid van de mens, de conflictsituatie die met zijn bestaan zelf gegeven is. Wij zien de hoofdpersoon, door een groot aantal figuren uit de geestelijke en wereldlijke wereld omgeven, eerst strijd leveren om zich op de eenzame hoogte van zijn slechtheid, daarna op de niet minder eenzame hoogte van zijn mensenliefde te handhaven.
