De roman begint in de jaren zeventig met een vader die zijn gezin filmt met een 8mm-camera, en heeft dezelfde schokkerige, fragmentarische structuur. Er zit ook iets van de slechte belichting en de wazige intimiteit in de wonderbaarlijk persoonlijke stijl waarin De familie Forrest geschreven is.
Dorothy is op zevenjarige leeftijd met haar excentrieke en uitgestoten familie van New York naar de eindeloze luchten van Auckland verhuist. Zij leeft in nu en dan oplichtende momenten tot het eind van haar leven, en dat is haar grote gave en misschien ook haar ongeluk.
Van een ongeordende leefgemeenschap naar verliefdheid, een vroeg huwelijk en moederschap, van de ongebreidelde angst voor het ouderschap naar het verlies van alles waar je je best voor hebt gedaan en het onverwacht terugvinden van een liefde: Dorothy wordt meegevoerd door de tijd. Haar gezin komt op en verdwijnt, de dood verandert alles, maar op de een of andere manier blijft het leven sterk als altijd, en het plezier in simpelweg `zijn verlaat haar nooit.
Een roman over eigenheid, het individu en de gemeenschap, verteld op een wervelend originele manier.
Dorothy is op zevenjarige leeftijd met haar excentrieke en uitgestoten familie van New York naar de eindeloze luchten van Auckland verhuist. Zij leeft in nu en dan oplichtende momenten tot het eind van haar leven, en dat is haar grote gave en misschien ook haar ongeluk.
Van een ongeordende leefgemeenschap naar verliefdheid, een vroeg huwelijk en moederschap, van de ongebreidelde angst voor het ouderschap naar het verlies van alles waar je je best voor hebt gedaan en het onverwacht terugvinden van een liefde: Dorothy wordt meegevoerd door de tijd. Haar gezin komt op en verdwijnt, de dood verandert alles, maar op de een of andere manier blijft het leven sterk als altijd, en het plezier in simpelweg `zijn verlaat haar nooit.
Een roman over eigenheid, het individu en de gemeenschap, verteld op een wervelend originele manier.
