Christie Tate was de beste rechtenstudent van haar jaar en had eindelijk haar eetstoornis onder controle. Maar waarom reed ze
dan fantaserend over haar eigen dood door Chicago? Waarom voelde ze zich nog steeds zo verdrietig en ellendig, ondanks
alles wat ze had bereikt?
Toen kwam dr. Rosen op haar pad, een therapeut die haar verzekerde dat hij haar leven zou veranderen als ze bij hem in groepstherapie zou gaan. Het enige wat ze zou moeten doen, was opdagen en eerlijk zijn. Eerlijk over alles.
En zo beginnen deze eerlijke, pijnlijke, bij vlagen hilarische memoires over de werking van groepstherapie; hoe je wordt afgebroken en langzaam weer wordt opgebouwd.