In De gulheid van het land vertelt John Seymour op aanstekelijke wijze hoe hij en zijn vrouw Sally, een pottenbakster met wie hij in 1954 was getrouwd, en hun drie jonge dochters zich op een boerderij in Suffolk vestigen en een leven beginnen dat volledig los stond van de moderne wereld.
Het boek biedt een persoonlijke, praktische en optimistische visie op een minder gemechaniseerde en minder vervuilende wereld, een die in harmonie met de natuur werkt in plaats van ertegen. Vervolgens documenteert hij hun leven en strijd op het land in hoofdstukken over koeien, varkens, groenten en wild voedsel in charmant proza.
Meer dan zestig jaar later is De gulheid van het land nog steeds een belangrijk en inspirerend boek, een boek dat zijn kracht behoudt om ons aan het denken te zetten over ons eigen leven.
John Seymour (1914-2004) was een Britse auteur en ecologische pionier die opkwam voor een eenvoudig leven. Sinds de jaren vijftig vestigde hij zich op verschillende boerderijen op het platteland van Engeland met als doel om zo goedkoop mogelijk te leven en zijn jonge gezin te onderhouden door van de gulheid van het land te leven.
Fragment:
‘We kochten de koe omdat we het beu waren om elke keer kilometers te lopen om melk te halen. We kochten de varkens om mee te helpen alle melk op te drinken die de koe gaf. We vergrootten onze tuin om de koe en de varkens te kunnen voeden en om de ongelooflijke hoeveelheid mest van die beesten te verwerken. En ik zag mezelf ertoe veroordeeld de rest van mijn leven hard te moeten werken met een spade. En dus kochten we een paard.’