Een van de lijnen in de geschiedenis is de relatie tussen mens en land: hoe we het land verdelen, bewerken en gebruiken. Van de plantage tot de grootschalige vernietiging van ecosystemen, van individueel eigenaarschap tot collectivisatie – we werden een diersoort die het woud omkapte in plaats van ervan te leven en zich in steden terugtrok. En een diersoort die haar eigen geschiedenis van kolonisatie en onderdrukking van andere levensvormen amper in de ogen durft te kijken.
De introductie van het plot beschrijft de geschiedenis van die accumulatie, een woelige stroom onderbroken door onvoorspelbare gebeurtenissen die de voorspelbare lijn van de geschiedenis een andere kant op sturen – de oversprong van een virus, een deeltje dat uit z’n baan vliegt, het zwerven van verjaagden, een paddenstoel die opkomt. Maar het draagt ook alternatieven aan voor een andere omgang met de aarde en elkaar, waarin niet verovering maar zorg centraal staat.
De introductie van het plot beschrijft de geschiedenis van die accumulatie, een woelige stroom onderbroken door onvoorspelbare gebeurtenissen die de voorspelbare lijn van de geschiedenis een andere kant op sturen – de oversprong van een virus, een deeltje dat uit z’n baan vliegt, het zwerven van verjaagden, een paddenstoel die opkomt. Maar het draagt ook alternatieven aan voor een andere omgang met de aarde en elkaar, waarin niet verovering maar zorg centraal staat.
