De Joodse Raad van Utrecht probeerde de belangen van joodse Utrechters te behartigen, maar werd uiteindelijk gedwongen in opdracht van de bezetter de oproepen te versturen voor deportaties naar de kampen in Westerbork en Vught en voor verhuizingen naar Amsterdam. De organisatie was zelf lange tijd een veilige haven voor de joodse mensen die er werkten.
Ondanks dat het archief van deze afdeling er niet meer is, is het Terlingen gelukt om dit vergeten onderdeel in de Utrechtse geschiedenis op een verhalende, informatieve manier te reconstrueren. Dit gebeurt in een rijk boek, met veel nog niet eerder gepubliceerde foto’s, documenten, verhalen en dagboekfragmenten.
In de zijlijn van het hoofdonderwerp is nog veel meer te lezen, onder meer over een foute afdeling van de Utrechtse politie, over de beruchte razzia op 7 oktober 1944 voor de ‘arbeitseinsatz’ en over een vergeten joods-Utrechtse verzetsman.
Ondanks dat het archief van deze afdeling er niet meer is, is het Terlingen gelukt om dit vergeten onderdeel in de Utrechtse geschiedenis op een verhalende, informatieve manier te reconstrueren. Dit gebeurt in een rijk boek, met veel nog niet eerder gepubliceerde foto’s, documenten, verhalen en dagboekfragmenten.
In de zijlijn van het hoofdonderwerp is nog veel meer te lezen, onder meer over een foute afdeling van de Utrechtse politie, over de beruchte razzia op 7 oktober 1944 voor de ‘arbeitseinsatz’ en over een vergeten joods-Utrechtse verzetsman.
