In dit tweede deel van de Lev Teggert-reeks bindt Lev de strijd aan met de machtige Marag van Horn. De stadstaat Horn beheerst al eeuwenlang de zee-engte van Horn en wordt door haar ligging en zware verdedigingswerken beschouwd als een onneembare vesting. Met een kleine vloot van vijf schepen, waaronder het door hemzelf ontworpen bombardeerschip Koningin Claudi kiest hij zee, om in opdracht van koning Shan een eind te maken aan de piraterij en de slavenhandel van dit roversnest. Al snel na het vertrek wordt hij aan boord van zijn vlaggenschip, de Koningin Shela, geconfronteerd met een reeks geheimzinnige gebeurtenissen die duiden op de aanwezigheid van een verrader onder de bemanning van het schip. Maar er is meer, en bij Lev rijst al snel het vermoeden dat niet alleen handlangers van de Marag verantwoordelijk zijn voor de sabotage en de moorden, maar dat ook de Kla hierbij betrokken zijn. Maar waarom? Waarom kiezen de geheimzinnige. oorspronkelijke, bewoners van deze planeet partij voor de wrede dictator, wáárom zouden de Kla partij kiezen in dit, puur menselijke, conflict? Of is hijzelf, Lev Teggert, soms de reden van hun interesse, gaat het om hem persoonlijk? Direct na zijn komst op Zanterre hebben de Kla hem geholpen bij zijn jacht op de muta en hebben ze hem ongetwijfeld een aantal malen het leven gered. Om toen daarna, om voor hem onbegrijpelijke redenen, zijn pasgeboren zoon te roven. Alle pogingen om na die ontvoering weer met hen in contact te komen bleken vruchteloos. De Kla laten zich niet dwingen, heeft de oude kluizenaar van de grijze toren hem eens gezegd. En dat blijkt maar al te waar, intensieve nasporing naar de verblijfplaats van het verdwenen kind heeft tot op de dag van vandaag niets opgeleverd. Maar nu, ruim twee jaar later, lijkt het erop dat hij met zijn actie tegen de Marag opnieuw de aandacht van de Kla op zich heeft gevestigd. De complicaties die dit alles met zich meebrengt vormen de aanleiding tot een reeks spannende avonturen met een onverwachte afloop. Jan. D. Westerman (1933) begon zijn carrière als stuurman op de sleepvaart, hij stapte later over naar een leidinggevende functie bij een multinational en is pas op latere leeftijd begonnen met schrijven. Inmiddels heeft hij zeven avontuurlijke science fiction romans op zijn naam staan onder andere de spannende thriller Storing. Tussen het grote werk door schreef hij een autobiografische terugblik op de vorige eeuw: Een pijpje roken op de koelkast (2009) en het kinderboek: Opa Jan verdwaald in een boek (2013). Lezers vergelijken zijn schrijfstijl wel met die van SF auteurs als Terry Goodkind, John Wyndham en Jack Vance. Zijn recept: Spanning, avontuur, een scheutje romantiek en dat alles gekruid met een snufje humor. Een van de vele reviews' van lezers betreffende de thriller Storing : Een boek dat je niet meer kunt neerleggen en ja, het is echt Science Fiction! Meeslepend verhaal, goed plot, spannend.