Wie dit boek probeert te omschrijven, zou kunnen zeggen dat het een verhaal is over meneer Steeghuizen die een meisje aanrijdt. Of over Harman Pekman, die op de begrafenis van zijn vader een clown ontmoet. Of over Rosa, die van achteren wordt genomen door de vader van een vriendin. Of desnoods over de bijzondere bootreis die deze mensen met elkaar ondernemen. Je zou ook kunnen beweren dat dit alles niet belangrijk is. Dat De kus van een clown een koortsachtige trip is door ons eigen leven zoals we het niet vaak willen zien: banaal, triest en geestig. Een verhaal over de mens die snakt naar een moment om uit te blazen. Die verlossing zoekt van een dolgedraaid bestaan. Annemarie de Gee durft de hele wereld te gebruiken voor een ambitieuze roman die het bestaan niet per se begrijpelijker maar wel draaglijker maakt, en troost biedt aan iedereen die even wil schuilen.
