Een hartverscheurende roman over liefde, familie en hoe te overleven te midden van de oerkrachten van de natuur
Ik had nooit verwacht dat ik me aan mijn familie zou moeten ontworstelen om in het afgelegen huisje van mijn ouders aan het Lost Lake te kunnen wonen. Het is twintig mijl naar de dichtstbijzijnde stad, een onbeduidende stip op de kaart tussen de eindeloze dennenbossen. Er is hier al tien jaar niemand meer geweest.
Nu pak ik een roestige emmer aan het hengsel op uit zijn nest van herfstbladeren en draai me om naar mijn dochter. Plotseling herinner ik me hoe ik als klein meisje mijn moeder hielp om hier wilde aardbeien te plukken. Misschien is dit geen straf. Misschien is dit de nieuwe start voor mijn gezin.
Het leven van Alex bevindt zich op een kantelpunt: haar man is zijn baan kwijt, waardoor ze hun huis moeten verkopen, en de ooit zo hechte band met haar drie kinderen beginnen scheurtjes te vertonen. In afwachting van een nieuw huis trekt het gezin zich terug in het huisje van Alex’ ouders aan een meer diep in de bossen van Canada. Het lijkt de hemel op aarde: mijlenver is er niets dan eindeloze dennenbomen. Geen buren, geen lawaai, geen stress.
Het lijkt de ideale omgeving om de familieband te herstellen, tot het onvoorstelbare gebeurt. Als de stroom uitvalt, de internetverbinding het laat afweten en de voedselvoorraad opraakt, is het geïsoleerde gezin volledig op zichzelf aangewezen. Is hun familieband sterk genoeg om elkaar hierdoorheen te slepen?
Over De laatste sterren aan de hemel
‘Dit had ik niet verwacht! Hartverscheurend, rauw en spannend. Ik was meteen betrokken bij de personages en ik kon de pagina’s niet snel genoeg omslaan. Aan het einde vraag je je af hoe ver jij zou gaan om jezelf en je familie te laten overleven.’ *****
‘Een aangrijpende roman die tot nadenken aanzet.’ *****
‘Wow! Wat een boek. Dit heeft me ademloos achtergelaten.’ *****
