Toen Gaston Durnez 25 jaar oud was, wilde hij een humoristische roman schrijven. De eerste vijftig bladzijden liet hij lezen aan een collega, schrijfster Maria Rosseels. Een paar dagen later gaf zij hem het manuscript terug met de woorden: ‘Weet je wat jij moet doen? Chesterton lezen.’ De roman kwam er nooit, maar de liefde voor het werk van de Britse schrijver Gilbert Keith Chesterton (1874-1936) zou Durnez nooit meer kwijtraken. Hij noemde hem de rest van zijn dagen ‘mijn grootste literaire liefde’.
Chesterton was een reus van een mens, lichamelijk en geestelijk, die ernst en geestigheid als geen ander wist te combineren en door Bernard Shaw ‘een kolossaal genie’ werd genoemd. Hij was niet alleen de geestelijke vader van Father Brown, de priester-detective, maar ook de auteur van een stapel andere meesterwerken, zoals De man die donderdag was en Orthodoxie.
De lach van Chesterton is een speelse en intrigerende biografie, en vooral een aanstekelijke liefdesverklaring aan een van de beste en interessantste schrijvers van de twintigste eeuw.
Chesterton was een reus van een mens, lichamelijk en geestelijk, die ernst en geestigheid als geen ander wist te combineren en door Bernard Shaw ‘een kolossaal genie’ werd genoemd. Hij was niet alleen de geestelijke vader van Father Brown, de priester-detective, maar ook de auteur van een stapel andere meesterwerken, zoals De man die donderdag was en Orthodoxie.
De lach van Chesterton is een speelse en intrigerende biografie, en vooral een aanstekelijke liefdesverklaring aan een van de beste en interessantste schrijvers van de twintigste eeuw.
