Judith Herzberg is behalve een van de geliefdste dichters van ons land ook een van onze belangrijkste toneelschrijvers. Leedvermaak (1982) was een mijlpaal in de toneelgeschiedenis. Niet eerder was er zo geschreven over hoe de oorlog doorwerkte in de levens van latere generaties: open en scherp. Dertien jaar later schreef Herzberg Rijgdraad (1995), en nog weer zes jaar later Simon (2001). We volgen Nico en Lea, haar ouders Ada en Simon, Dory (de ex van Nico), Lea’s onderduikmoeder Riet, Nico’s vader en stiefmoeder Zwart en Duifje, kinderen en kleinkinderen. Als geen ander weet Herzberg de – vaak moeilijke – menselijke relaties in schijnbaar terloopse en luchtige dialogen vorm te geven. Nergens pathetisch, maar ‘met daarónder steeds die open wond van zwijgen, wegkijken, nietbegrijpen, het jarenlang weggedrukte janken, de geamputeerde woede’ (Loek Zonneveld) Niet eerder werd in Nederland de Leedvermaak Trilogie in z’n geheel opgevoerd. Met het vooruitzicht van de marathonvoorstelling van Het Nationale Toneel in het voorjaar van 2020, verschijnt nu een nieuwe editie van deze lang uitverkochte klassieker. Het is het begin van een integrale uitgave van het toneeloeuvre van Herzberg, aan wie vorig jaar de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren werd toegekend. ‘Drie wrange, hilarische en ontroerende mensenkomedies.’ De Groene Amsterdammer
