Castillon schrijft over de donkerder aspectenvan de liefde die we allemaal kennen,maar waar we vaak liever niet over praten.
Zo is er de vrouw die denkt dat haar man hard werkt om voor haar te kunnen zorgen. Nadat ze ontdekt dat hij een ander heeft, eindigt ze als een prevelende zwerfster op het station. Zijn er de bekentenissen van een getrouwde man aan een twintig jaar oudere vrouw - niet de zijne. En is er de liefde tussen een broer en zus, die per brief ruziën over een erfenis. De kracht van Castillons verhalen schuilt in de manier waarop ze de wreedheid in menselijke verhoudingen in een droge, haast achteloze stijl analyseert, en draaglijkmaakt door haarmilde humor.