Mijn adem stokte en ik sperde mijn ogen wijd open, verblind door het plotselinge licht. Nooit, nooit, nooit zal ik mijn steen teruggeven, zwoer ik op dat moment. Ik zal die steen meetorsen totdat het drukkende gewicht me zou verpletteren. Ik zal dat zware, zwarte kleed van verdriet dragen, tot de dag dat ik sterf, als een Griekse oma. Ik zal krom groeien onder dat gewicht, tot mijn voorhoofd de grond zal raken, maar teruggeven? Nooit.
Als Barbara's man op zijn 39ste ernstig gehandicapt raakt, twijfelt ze geen moment. Ze neemt de zorg op zich, ondanks het feit dat ze twee jonge kinderen heeft. In de jaren die volgen, steekt ze al haar tijd en energie in zorgen. Hierdoor raakt ze steeds meer geïsoleerd van haar omgeving. Wanneer zij en haar man naar Gambia afreizen, komen ze in contact met een marabout; een traditionele geneesheer. Ze vestigt al haar hoop op deze marabout en raakt er steeds meer van overtuigd dat hij haar man kan genezen, mits zíj́ genoeg geloof en vertrouwen heeft... 'De man en de marabout' is een roman over schuld, boete en hoop, zelfs tegen beter weten in.
