Een berichtje in een Parijse krant meldt de dood van een zekere Félix Allard, een negenenveertig-jarige bediende in een boekhandel, en om dit berichtje heen weet Simenon de levensgeschiedenis op te bouwen van een eenzaam, onbegrepen mens. De auteur laat de hoofdpersoon zijn eigen levensverhaal op schrift stellen wanneer deze van zijn dokter verneemt dat het einde van zijn leven in zicht is. Objectief, alsof hij een vreemde is voor de man wiens leven hij beschrijft, vertelt Allard van zijn jeugd, zijn studie, zijn huwelijk en de misdaad die hij op zijn geweten heeft. Hij geeft een beeld van een man die hij was en van de man die het leven en de mensen van hem hebben gemaakt. Het is een eenzaam mens die hier aan het woord is, die voorbereid was op de dood, maar voor wie de dood toch nog onverwachts kwam.
