Het meesterwerk van François Dermaut. Rosa is een vrijgevochten vrouw, maar ze zit in een lastig parket. Door de weddenschap die ze heeft gesloten met de ‘mannen’, mag ze van de pastoor de mis niet meer bijwonen. Moet ze de wedstrijd afblazen om haar ziel te redden? Maar wat gaat er dan gebeuren met haar arme Mathieu, zonder het geld om voor het sanatorium te betalen? Na wat rondneuzen, ontdekt Rosa dat het de schuld is van het gekonkelfoes van Séna, die in haar eer gekrenkt was. Rosa wil zich niet laten doen, en kan rekenen op de goede mensen van het dorp om haar te hulp te schieten. Ze wil zich vooral even onvermurwbaar tonen als Séna. Rosa is tegelijk een sappig plattelandsverhaal en een portret van de geëmancipeerde vrouw aan het begin van de XXe eeuw. Het toont ons een reeks doodeerlijke personages die niet op hun mond zijn gevallen. François Dermaut, die we vooral kennen van historische verhalen, bereikt hier, met het einde van dit tweeluik, een artistiek hoogtepunt.
