Er zijn wielerliefhebbers die grote rondes saai vinden zodra één renner of ploeg domineert. Niets is vervelender dan een ronde waarin de topfavoriet zich volledig waarmaakt. Maar die gapers hebben zelden of nooit voor de overwinning gekoerst. Ze herkennen niet hoe lastig het is eenvoud om te zetten in perfectie.
Team Sky heeft het meeste geld, het beste materiaal, de beste begeleiding en de hele ploeg focust op de aangewezen winnaar. In het geval van de combi Tour-Vuelta: Chris Froome, de eerste die beslag legde op de dubbel in die volgorde.
De Muur vroeg Rik Planting of we ooit van Perfect Team Sky verlost zullen raken. Rik maakte een nauwgezette analyse van Tour 2017 en kwam tot een geruststellende conclusie: Sky mag de grote rondes nog zo beheersen, ooit zal het anders zijn. De mens aanvaardt geen onderdrukking, het passend antwoord komt steeds dichterbij.
Voortdurende perfectie in de wielersport is zeldzaam. Toch verliepen de WK in Bergen voor Nederland (bijna) zoals het moest. De dubbele ploegentijdritwinst voor Sunweb werd individueel gevolgd door Tom Dumoulin en Annemiek van Vleuten – lees het grote interview met Van Vleuten (Nando Boers) achterin deze Muur. En in de wegrace rondde Chantal Blaak de teamspirit eveneens perfect af. Alleen de Nederlandse mannen konden hun sterke optreden niet bekronen met een plak. Bíjna perfect, resultaat nul.
Frank Heinen kreeg steeds meer interesse in de koersuitslagen net buiten de top-10. Hij kwam tot een zinsbegoochelende ontdekking: het wielerpeloton kent Het Geheime Genootschap van de nummers 12. Lees en huiver.
Martin Kolsloot bladerde door een oude Wieler Revue, las een column van Tonny Eyk, en zijn wangen kleurden van opwinding: Pablo Picasso maakte ooit een tekening van een wielrenner. Voor Apo Lazarides, Tourrenner uit het begin van de jaren vijftig. Apo is dood, maar waar is de tekening? Kolsloot reisde af naar Zuid-Frankrijk, voor een intensieve speurtocht.
Wiep Idzenga leverde twee fascinerende verhalen. Hij ging op zoek naar het waarom achter de zelfmoord van de Ier Seamus Elliot én hij reconstrueerde het verhaal achter Joop Zoetemelks wereldtitel in 1985.
Verder: hoe moeilijk is het om wielrenster te zijn in Algerije (Niek Pas), waarom is Basje Maliepaard altijd klein zo gehouden (Dominique Elshout), wat heeft het Vaticaan met het Italiaanse profwielrennen van doen (Stijn Fens & Ruurd Edens). Plus: Koreaanse wielerpoëzie van Willie Verhegghe en gesjoemel bij een WK sprint door Ruud Paauw.
Team Sky heeft het meeste geld, het beste materiaal, de beste begeleiding en de hele ploeg focust op de aangewezen winnaar. In het geval van de combi Tour-Vuelta: Chris Froome, de eerste die beslag legde op de dubbel in die volgorde.
De Muur vroeg Rik Planting of we ooit van Perfect Team Sky verlost zullen raken. Rik maakte een nauwgezette analyse van Tour 2017 en kwam tot een geruststellende conclusie: Sky mag de grote rondes nog zo beheersen, ooit zal het anders zijn. De mens aanvaardt geen onderdrukking, het passend antwoord komt steeds dichterbij.
Voortdurende perfectie in de wielersport is zeldzaam. Toch verliepen de WK in Bergen voor Nederland (bijna) zoals het moest. De dubbele ploegentijdritwinst voor Sunweb werd individueel gevolgd door Tom Dumoulin en Annemiek van Vleuten – lees het grote interview met Van Vleuten (Nando Boers) achterin deze Muur. En in de wegrace rondde Chantal Blaak de teamspirit eveneens perfect af. Alleen de Nederlandse mannen konden hun sterke optreden niet bekronen met een plak. Bíjna perfect, resultaat nul.
Frank Heinen kreeg steeds meer interesse in de koersuitslagen net buiten de top-10. Hij kwam tot een zinsbegoochelende ontdekking: het wielerpeloton kent Het Geheime Genootschap van de nummers 12. Lees en huiver.
Martin Kolsloot bladerde door een oude Wieler Revue, las een column van Tonny Eyk, en zijn wangen kleurden van opwinding: Pablo Picasso maakte ooit een tekening van een wielrenner. Voor Apo Lazarides, Tourrenner uit het begin van de jaren vijftig. Apo is dood, maar waar is de tekening? Kolsloot reisde af naar Zuid-Frankrijk, voor een intensieve speurtocht.
Wiep Idzenga leverde twee fascinerende verhalen. Hij ging op zoek naar het waarom achter de zelfmoord van de Ier Seamus Elliot én hij reconstrueerde het verhaal achter Joop Zoetemelks wereldtitel in 1985.
Verder: hoe moeilijk is het om wielrenster te zijn in Algerije (Niek Pas), waarom is Basje Maliepaard altijd klein zo gehouden (Dominique Elshout), wat heeft het Vaticaan met het Italiaanse profwielrennen van doen (Stijn Fens & Ruurd Edens). Plus: Koreaanse wielerpoëzie van Willie Verhegghe en gesjoemel bij een WK sprint door Ruud Paauw.
