Said vertelt over zijn liefde voor Hollywood-films als Arabian Nights en de romans van Twain en Cooper. Hij groeide op in een verstikkende sfeer: zijn vader was een strenge zakenman, zijn moeder een liefdevolle vrouw. De ontheemde is een bitterzoete maar ook pijnlijke memoire – wellicht beïnvloed doordat Said aan leukemie leed terwijl hij dit boek schreef..
We zien het leven van een jongetje in een slaperig dorpje in Libanon, de kosmopolitische, koloniale wereld van het Cairo in de jaren veertig en vijftig, en de dramatische veranderingen in Palestina. Vanaf zijn jeugd voelde Said zich ontheemd, niet op zijn plaats. Dit is een gevoel dat hij later zou verwoorden in klassiekers als Cultuur & Imperialisme en Oriëntalisme, en maakt De ontheemde tot een ontroerende en inzichtelijke leeservaring.