leven in ’40 – ‘45? Voor wie de veertien verhalen leest van jonge
mensen in de oorlog komt er een min of meer ‘onzichtbare tijd’
in beeld. Het was een donkere periode, maar was het ook een tijd
zonder plezier, zonder lach? Was er honger en was elke Duitser een
‘kwaaie mof ’? Over deze en andere kwesties vertellen de veertien
jongeren uit de oorlog. Soms als kleuter van vier jaar bij wie de eerste
herinneringen in het leven tot ‘oorlogsherinneringen’ behoren en
soms als tiener, werkende jongere of student.
Voor onze oorlogskinderen was de oorlog ook spannend. Er werd
gelachen, Duitsers werden op de hak genomen, en soms leverden
jongeren een bijdrage aan het verzet.
Een boek over jongeren en vóór jongeren. Omdat alleen kennis
over de oorlog ons ervan weerhoudt nieuwe oorlogen te beginnen.
Omdat elke oorlog verdriet veroorzaakt en elke oorlog zinloos is.
En omdat geen enkele oorlog bijdraagt aan het geluk van mensen…