Ze waren begonnen als fabrikanten van hoog-geperfectioneerde elektronische orgels. Maar toen de verkoop daarvan begon terug te lopen (Hammerstein beheerste met zijn 'stemmingsorgel' meer en meer de markt), gingen ze op zoek naar een nieuw elektronisch produkt. Ze slaagden er uiteindelijk in kopieën te maken van enkele historische figuren, zoals Edwin M. Stanton, minister van oorlog onder president Lincoln, en Lincoln zelf. Ze dachten dat vele mensen er best een lief bedrag voor over zouden hebben om zp'n kopie, of simulacrum, te bezitten. Gewoon als huisvriend, als partner, als iemand om mee te praten. Of voor welk ander doel dan ook. Maar naarmate de kopie perfecter wordt, blijkt hij minder een te manipuleren partner: de reacties worden steeds authentieker. En tegen de achtergrond van het geperfectioneerde produkt ontvouwt zich de machteloze kwetsbaarheid van de makers.
