Jaren geleden ontmoette James Rebanks een oude vrouw die in haar eentje op een Noors eiland woonde, waar ze eiderdons verzamelde. Rebanks was onder de indruk van haar solitaire bestaan en haar vastberadenheid om een eeuwenoude traditie in stand te houden. In De roep van de eider keert Rebanks terug naar Noorwegen. Wat volgt is een meeslepend verhaal over het harde bestaan in de natuur, over vriendschap en over Rebanks’ persoonlijke zoektocht naar rust.
‘Zeven jaren gingen voorbij. Toen schreef ik Anna op een dag een brief, die ik aan haar opstuurde via de gids die destijds met ons mee was gevaren. Ik vroeg of ze nog steeds ging werken op het eiland en of ik haar zou mogen bezoeken, om meer te weten te komen over haar werk en misschien om over haar te schrijven. Ik zou me koest houden, werken voor de kost en haar niet voor de voeten lopen. Enkele weken later antwoordde ze dat het komende voorjaar haar laatste seizoen op het eiderdonseiland zou zijn voordat ze met pensioen ging, aangezien haar gezondheid verslechterde. Ze wist zich mij nog te herinneren; ik was de enige Engelsman die haar ooit had bezocht. Ik moest werkkleding en goede laarzen meenemen en gauw komen.’
‘Een rustgevend en diepzinnig boek. […] Rebanks schetst een beeld van een wonderlijke wereld.’ – Helen Davies, The Sunday Times
‘Niet alleen een moderne klassieker, maar ook een die we op dit moment hard nodig hebben.’ – George Saunders
‘De roep van de eider is een magisch boek, zowel een klaagzang over een wereld die dreigt te verdwijnen, als een viering van een onoverwinnelijke geest die vastberaden is deze te behouden’ – John Banville
