De aan geheugenverlies lijdende hoofdpersoon is journalist. Liever dan artikelen te schrijven wijdt hij zich echter aan het maken van een stripverhaal dat hij in de krant publiceert onder de titel De scharlaken man. De stof hiervoor put hij uit de misdaadrubriek.
Naarmate hij tijdens zijn sessies bij de psychiater verder vertelt, ontspint zich een bizar verhaal, beter gezegd: vele verhalen, die onderling een veelvoud van verbindingen aangaan en aanvankelijk meer vragen oproepen dan antwoorden geven. Over de definitie van het geheugen, over beeldende kunst, over het eeuwige leven en de verhouding tussen lichaam en geest, en uiteindelijk over goed en kwaad.
Het boek heeft een ingenieuze plot, waarin illusie en werkelijkheid door elkaar lopen. Het is adembenemend geschreven in de heldere, beknopte stijl die Maurensig zo eigen is.