Bob Dylan die in de jongenskamer van Neil Young uit het raam kijkt om te zien wat Neil zag, Nietzsche die een paard omhelst, Fred Astaire die langs het firmament glijdt – intense beelden, intense geluiden ook, van B.B. King, wasgoed dat wappert in een binnentuin, de hakken van flamencodanseres La Chana: de muziek van wat er gebeurt. In De straatwaarde van de ziel dringt Roel Bentz van den Berg door tot wat er onder het alledaagse bewustzijn zit: de werkvloer van de werkelijkheid – die bij hem tegelijk dansvloer van de verbeelding is. Iets raakt je, iets wat je zag gebeuren, iets wat je overkwam of inviel, een herinnering, beeld, een lied uit een open raam, iets wat hij zei, wat zij zei, een verlies dat je heeft veranderd – en je wilt weten waarom, het echte verhaal. Keer op keer weet deze unieke persoonlijke essayist door middel van zijn taal, zijn betoverende stijl en lichte toon, dansend bijna, een bezield verband te leggen tussen zijn onderwerp, hemzelf en de rest van de wereld.
